تهیه و تنظیم:حسن مجیدی

نخستین ماهواره ایران به فضا پرتاب شد

نخستین ماهواره ایرانی که با مشارکت روسیه ساخته شده است روز پنجشنبه [5 آبان 1384] از پایگاه فضایی «پلستسک» در استان مورمانسک واقع در شمال غرب روسیه به فضا پرتاب شد.این ماهواره که سینا-1 (Z.S.4) نام دارد 35 دقیقه پس‌از پرتاب، از موشک روسی «کاسموس» جدا شد و در مدار زمین قرار گرفت. موشک کاسموس حامل ماهواره ایرانی سینا و چند ماهواره روسی، انگلیسی و چینی از این پایگاه فضایی پرتاب شد. سینا نخستین ماهواره ایرانی است که با همکاری روسیه ساخته شده است.
فعالیت‌های کاربردی ماهواره در دو محور مخابراتی و تصویربرداری از سطح زمین برای نیازهای عمومی است. علاوه بر آن تصویربرداری این ماهواره می‌تواند برای فعالیت‌هایی نظیر حوادث غیرمترقبه، کشاورزی، منابع زمینی و سایر نیازهای عمومی ایران مورد استفاده قرار گیرد. ماهواره سینا سه سال عمر خواهد داشت و در مدار دایره‌ای (خورشید آهنگ) در ارتفاع 700 کیلومتری قرار می‌گیرد.
این ماهواره مزین به پرچم جمهوری اسلامی ایران با نمایی از نقشه ایران و خلیج فارس است که روی بدنه آن ترسیم شده است.سینا با داشتن 170 کیلوگرم وزن مجهز به دو دوربین است که می‌تواند تصویربرداری از سطح زمین برای نیازهای عمومی با دقت 250 و 50 متر تصویر تهیه کند.
روزنامه ایران- شنبه 7 آبان 1384


آیین‌نامه واگذارى سهام عدالت تصویب شد

هیأت دولت، روز چهارشنبه [11 آبان 1384] آیین نامه اجرایى افزایش ثروت خانوارهاى ایرانى از طریق واگذارى سهام دولت به مردم را تصویب کرد. این آیین نامه «توزیع سهام عدالت» نام گرفت و براساس آن وزارت امور اقتصادى و دارایى مکلف شد تا پایان سال جارى اجراى آیین نامه مزبور را در یکى از استان هاى کشور به‌طور کامل تحقق بخشد و آن را به الگویى عملى براى استمرار واگذارى سهام تبدیل کند.
براساس این آیین‌نامه وزارت امور اقتصادى و دارایى، موظف شد سهام قابل واگذارى دولت در شرکت هاى مادر تخصصى را با رعایت سیاست هاى کلى اصل 44 قانون اساسى و از طریق شرکت‌هاى واسطى که ایجاد مى شود، به خانوارهاى ایرانى داخل کشور با اولویت اقشار کم درآمد واگذار کند. سقف «سهام عدالت» براى خانوارهاى مشمول 10 میلیون تومان است و حداکثر به هر یک از اعضاى خانواده 2 میلیون تومان و براى هر خانواده تا سقف 10 میلیون تومان با اقساط 20 ساله واگذار مى شود.
روزنامه ایران- شنبه 14 آبان 1384

۸ هزار جلد کتاب مرجع در آتش سوخت
حریق در دانشکده حقوق

ساعت ۴ بامداد روز چهارشنبه ۲۵ آبان، کتابخانه دانشکده حقوق دانشگاه تهران هنگامى که تمامى درهاى کتابخانه بسته بود و کسى داخل محوطه کتابخانه حضور نداشت، دچار آتش سوزى شد و حدود ۷۰ درصد از کتاب هاى مرجع دانشکده به طور کامل از بین رفت. نزدیک به ۸ هزار جلد انواع کتاب‌هاى مرجع، نشریات خارجى، داخلى جارى و کلیه آمارها وکتاب‌هاى نادر و نایاب در این قسمت نگهدارى مى شدند که قدمت برخى از آنها به ۷۰ سال قبل برمى گردد. مخزن کتابخانه در طبقه زیرزمین ساختمان واقع بود که آتش به آنجا سرایت نکرده است. وسایل اطفاى حریق این کتابخانه متعلق به ۷۰ سال پیش و تأسیسات سیم کشى نیز فاقد استانداردهاى لازم بود.
مأموران ۵ ایستگاه آتش‌نشانى پس‌از ۴۰ دقیقه عملیات اطفا موفق به مهار شعله‌هاى آتش شدند. دامنه آتش سوزى به حدى بود که تمامى شیشه هاى پنجره هاى ساختمان کتابخانه شکسته و فروریخته، اما دیواره‌هاى بتون کتابخانه مانع از سرایت آتش به طبقات دیگر شده است.
روزنامه ایران- پنجشنبه 26 آبان 1384

شاعر دشتستان رفت

«منوچهر آتشی» شاعر، روزنامه‌نگار، مترجم و یکی از بلندآوازه‌ترین شاگردان نیما یوشیج پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان سینا [روز یکشنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۴] به دیدار حق شتافت.این شاعر معاصر که برگزیده کتاب سال جمهوری اسلامی در دوره بیست‌ویکم بود امسال نیز جزو برگزیدگان همایش چهره‌های ماندگار معرفی شد، متولد۲ مهر سال 1310 از روستای دهرود دشتستان استان بوشهر بود.
از منوچهر آتشی مجموعه‌هایی منتشر شده‌اند که معروف‌ترین آنها «دیدار در فلق» نام دارد که در سال 1348 به چاپ رسید. نخستین مجموعه شعر او نیز با عنوان «آهنگ دیگر» در سال 1339 منتشر شد.«آواز خاک»، «وصف گل سوری»، «گندم و گیلاس»، «زیباتر از شکل قدیم جهان»، «چه تلخ است این سیب» و «حادثه در بامداد»، از دیگر آثار شعر او به‌شمار می‌آیند. آتشی در حوزه ترجمه نیز داستان «فونتامارا» اثر ایگناتسیو سیلونه، «دلاله» از تورنتون وایلدر، «لنین» اثر مایاکوفسکی و... را در کارنامه خود دارد.آخرین آرزوی مرحوم آتشی انتشار مجله‌ای در سال‌های پس از انقلاب بود که مرگ او فعالیت مطبوعاتی اش را به مجله «تماشا» محدود کرد.
روزنامه ایران- دوشنبه30 آبان 1384

مرتضى ممیز
پدر گرافیک ایران درگذشت

مرتضى ممیز پدر گرافیک ایران پس از سال‌ها تحمل دردى سخت، جمعه شب [4 آذر 1384] در بیمارستان آبان درگذشت. مرتضى ممیز متولد 4 شهریورماه 1315 فارغ‌التحصیل رشته نقاشى دانشکده هنرهاى زیبا و بانى رشته گرافیک همان دانشکده بود. او از سال 1347 به تدریس در دانشکده‌هاى هنرى پرداخت. ممیز از بنیانگذاران اصلى انجمن صنفى طراحان گرافیک ایران، عضو انجمن بین‌المللى طراحان گرافیک (AGI)، سردبیر نشریه نشان و ده‌ها نهاد و مؤسسه فرهنگى، نمایشگاه و انتشارات گرافیک بود.
وى در همایش چهره هاى ماندگار دو سال قبل نشان عالى هنر را دریافت کرد. مدیریت هنرى و طراحى گرافیک بسیارى از نشریات چون ایران آباد، کتاب هفته، کیهان هفته، فرهنگ، کاوش، نگین، رودکى، سینما، معمارى و هنر ایران، کلک، نگاه نو، شریف، گفت‌و‌گو، زمان و... از فعالیت هاى فرهنگى ممیز بوده است.مرتضى ممیز طراحى صحنه و لباس چهارده نمایش و دو فیلم سینمایى را نیز در طى این سال‌ها انجام داد. او همچنین سه فیلم کوتاه با عنوان «آن که عمل کرد و آنکه خیال بافت»، «یک نقطه سبز» و «سیاه پرنده» را ساخت که فیلم یک نقطه سبز، سال 1973 دیپلم افتخار جشنواره مسکو را گرفت. تصویرسازى کتاب هفته به سردبیرى احمد شاملو در دهه 40 نیز از دیگر خطوط روشن کارنامه استاد بود.
روزنامه ایران- یکشنبه 6 آذر 1384

سقوط هواپیماى سپاه
کاظمى هم آسمانى شد

هواپیماى نظامی (جت فالکون) حامل فرماندهان سپاه در حوالی شهر ارومیه در روستای آیدنلو سقوط کرد. این حادثه که در ساعت ۹ و ۳۲ دقیقه روز دوشنبه 19 دی 1384 رخ داد، منجر به شهادت ۱۱ نفر از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامى شد. در این سانحه سردار«احمد کاظمى» فرمانده نیروى زمینى سپاه، سردار «سعید مهتدى» فرمانده لشکر ۲۷ رسول الله(ص)، سردار «سعید سلیمانى» معاون عملیات نیروى زمینى سپاه، سردار «حنیف منتظر قائم» مسئول اطلاعات نیروى زمینى، سردار «غلامرضا یزدانى» فرمانده یگان توپخانه، سردار «صفدر رشادى» معاون نیروى زمینى سپاه، سرهنگ پاسدار «حمید آذین پور» و پاسدار «محسن اسدى» از اعضاى دفتر فرماندهى نیروى زمینى سپاه، «عباس کروندى» خلبان هواپیما، سردار «احمد الهامى نژاد» و سرهنگ پاسدار «مرتضى بصیرى» به شهادت رسیدند. هواپیما از مقصد تهران به سمت ارومیه در حال پرواز براى انجام مأموریت بوده و قصد فرود در فرودگاه ارومیه را داشت.
روزنامه ایران – سه‌شنبه 20 دی 1384

عقربه‌های ساعت 14 و 10 دقیقه روز سه‌شنبه 15 آذر‌ سال 1384 را نشان می‌داد که ناگهان صدای انفجاری در غرب تهران و کمی آن سو‌تر از میدان آزادی شنیده شد و بعد خبر خیلی زود در شهر و کشور پیچید. هواپیمای c-130 ارتش که از چند ساعت قبل‌تر قرار بود خبرنگاران، عکاسان و تصویربرداران رسانه‌‌های داخلی را برای پوشش خبری رزمایش «عاشقان ولایت» به جنوب ببرد در شهرک مسکونی توحید سقوط کرد. حادثه‌ای که در آن ۱۲۸ نفر جان باختند (94 نفر داخل هواپیما که بیشتر آنها خبرنگار و عکاس بودند و 34 نفر از ساکنان مجتمع مسکونی) و بیش از 100 نفر زخمی شدند.
شبکه ایمنی هوانوردی در گزارش خود درباره لحظه سقوط هواپیما نوشت:  «هواپیمای هرکولس، فرودگاه مهرآباد را به سمت بندرعباس ترک کرد. مسافران هواپیما تعدادی از خبرنگاران ایرانی بودند که قرار بود رزمایشی را پوشش خبری دهند. خلبان مشکل فنی را حدود ۸ دقیقه پس از برخاستن اعلام و درخواست فرود اضطراری در فرودگاه مهرآباد را می‌کند. در حین نزدیک شدن به باند شمارهٔ 92L با استفاده از سامانه ابزار فرود، هواپیمای c-130 به یک مجتمع مسکونی ۱۰ طبقه در منطقهٔ مسکونی «آذری» برخورد کرد. میدان دید در زمان حادثه در حدود ۱۵۰۰ متر گزارش شده‌ است.»
یکی از شاهدان عینی درباره حادثه به رسانه‌ها گفته بود: «هواپیما به‌صورت کج و با زاویه زیادی به زمین نزدیک شد و سقوط کرد.» یکی دیگر از اهالی منطقه هم گفته است: «ناگهان صدای انفجار مهیبی رخ داد و دود غلیظی از یکی از بلوک‌های شهرک توحید برخاست.هیچ چیز معلوم نبود، فقط دود بود و خاک و شعله‌های آتشی که همه ساختمان را گرفته بود.»
بعد از وقوع حادثه تیم‌های امدادی و آتش‌نشانی به محل اعزام شدند اما بجز عملیات اطفای حریق کار چندانی از کسی برنمی‌آمد و تمامی مسافران هواپیما و تعداد زیادی از ساکنان مجتمع مسکونی توحید جانشان را از دست دادند. همچنین درجریان عملیات امدادی، ساکنان ۶۰ واحد مسکونی مجتمع توحید خانه هایشان را تخلیه کردند.
روز 15 آذر را باید روز داغدار شدن رسانه‌ها در ایران دانست، بیشتر روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های داخلی در آن روز یک یا دو همکار خود را از دست دادند؛ این حادثه به‌عنوان یکی از بزرگترین حوادث تلخ تاریخی از نظر میزان جان باختن اهالی رسانه هم محسوب می‌شود.
برای بررسی دلایل این حادثه تیمی از سوی ارتش مشخص شد اگرچه  همان روزهای اولیه اعلام شد این هواپیما جعبه سیاه نداشته است. تأخیر ۵ ساعته هواپیما به علت نقص فنی و انجام پرواز در این شرایط، عدم ایمنی هواپیما، انتقال خبرنگاران با هواپیمای نظامی و غیرمسافری و عدم اجازه فرود به هواپیما در فرودگاه‌های نزدیک مانند امام خمینی ازجمله مسائلی بود که به‌عنوان دلایل اصلی این حادثه از آنها نام برده می‌شود.یک سال پس از حادثه، سازمان قضایی نیروهای مسلح مقصران سقوط هواپیمای c-130 را گروهی از فرماندهان، مسئولان و کارکنان فنی پایگاه هوایی مهرآباد و بخش‌های مراقبت پرواز اعلام کرد.

.
«سلام، من احمد هستم همکلاسی دانشگاهیت، من رو یادت هست؟ یک کاری باهات داشتم می‌تونی قرار بزاری؟»، «مریم چطوری؟ آخر هفته وقت‌ داری همدیگر رو ببینیم؟»، «پسرخاله چطوری؟ یک سالی هست همدیگرو ندیدیم، بی‌معرفت کجایی؟ کار مهمی باهات دارم....» سال 1384 را در فضای اجتماعی ایران باید سال تماس‌های عجیب و غریب دانست، زمانه‌ای که بسیاری یکدفعه همدیگر را به قرار گذاشتن دعوت کردند و سراغ همدیگر را گرفتند؛ اما اصل قصه به یک نقطه خاص ختم می‌شد؛ جلسات «گولدكوئستی» یا به قول خودشان قرارهای «پرزنت کردن» با هدف درست کردن زیرشاخه؛ آنچه بعداً شرکت‌های هرمی خوانده شد. شرکت‌هایی رؤیایی که قرار بود با سرمایه اولیه کم، کار خاصی در آنها انجام نداد بجز جذب دیگران و پولدار شدن. زندگی بسیاری آن روزها پر شده بود از کشیدن زیرشاخه‌ها روی کاغذ و وایت برد؛ جلساتی که «انگیزشی» می‌خواندند با نطق‌هایی طوفانی و تکیه بر جملات بزرگان درباره داشتن هدف، برنامه در زندگی و مسیر رشد و پولدار شدن و البته قرض گرفتن پول برای ورود به این رؤیابافی که مدتی بعد البته مشخص شد، سراب است. چه زندگی‌هایی از این ماجرای «گولدكوئست» زخم خورد و سرمایه‌هایی از بین رفت.
شرکت‌های هرمی با نام‌هایی مانند «هفت الماس»، «گلدماین»، «ای‌بی‌ال» و در رأس آنها «گولدكوئست» پا به میدان گذاشته بودند و برای موجه جلوه دادن کارشان و تشویق افراد به سرمایه‌گذاری در مقابل سرمایه افراد سکه، ساعت، زیورآلات و هزار نوع شئی ظاهراً با ارزش را البته با قیمتی بسیار گران‌تر از قیمت واقعی‌شان و سرمایه افراد به آنها واگذار می‌کردند (در واقع می‌فروختند.)
گولدكوئست در ابتدا سال 1379 از سوی فردی به ‌نام «پیمان.ج» از اهالی لار شیراز و با سفر او به دوبی آغاز شد و به ایران رسید اما سال اوج‌گیری فعالیت شرکت‌های هرمی در ایران را باید سال 1384 دانست. طبق آمارهای پلیس، بیش از 800 هزار نفر و طبق آمارهایی حتی بیش از یک میلیون نفر عضو این شبکه‌ها شده بودند و تب این موضوع و سوء‌استفاده از افراد تا جایی بالا گرفت که در نهایت قانون منع فعالیت‎های هرمی به تصویب رسید و تعداد زیادی از سرشاخه‌های اصلی در کشور دستگیر و زندانی شدند. این قانون با الحاق یک بند و یک تبصره به ماده 1 قانون «مجازات اخلالگران در نظام اقتصادی کشور» تصویب شد. طبق این بند، فعالیت هرمی یکی از مصادیق اخلال در نظام اقتصادی کشور شمرده شد. براساس بند «ز» این قانون: «قبول نمایندگی، عضوگیری بنگاه، مؤسسه، شرکت یا گروه برای کسب درآمد ناشی از افزایش اعضا، به نحوی که اعضای جدید برای کسب منفعت، افراد دیگری را جذب کرده و توسعه زنجیره انسانی تداوم یابد، جرم محسوب می‌شود.» براساس قانون ممنوعیت فعالیت شرکت‌های هرمی، فعالان اصلی این طرح‌ها که قصد ضربه زدن به نظام اقتصادی کشور را داشته باشند، مفسد فی‌الارض محسوب می‌شوند و مجازات اعدام برای آنها تعیین شده است و برای فعالان اصلی فاقد قصد مجازات، حبس از 5 تا 20 سال و 20 تا 74 ضربه شلاق در نظر گرفته است. همچنین فعالیت جزء در این زمینه بین 6 ماه تا 3 سال حبس دارد.

 ساخته مشترک رخشان بنی‌اعتماد و محسن عبدالوهاب . نمایش در سینماهای فلسطین 2، شهر تماشا، سروش، سپیده و موزه سینما

کارگردان: ایرج قادری . نمایش در سینماهای آفریقا، ایران، آستارا، فرهنگ 2، عصر جدید، جوان، مرکزی، بهمن، تهران، شاهد ، پیروزی و...